Franco Kafko

La nova advokato

Ni havas novan advokaton: d-ron Bucefalon. En lia eksteraĵo malmulto memorigas la tempon, kiam li estis ankoraŭ militĉevalo de Aleksandro de Makedonio. Kvankam - kiu intime konas la cirkonstancojn, rimarkas ion. Tamen mi vidis laste sur la ŝtuparego eĉ tute naivan juĝejserviston kun faksperta vido de kutima gasto de ĉevalaj konkursoj primiregi la advokaton, kiam tiu, alten levante la femurojn, kun paŝo sonanta sur la marmoro, supreniris de ŝtupo al ŝtupo.

Ĝenerale la advokataro aprobas la aligon de Bucefalo. Kun miriga komprenemo oni diras al si, ke Bucefalo, konsidere la nunan sociordon, estas en malfacila situacio, kaj ke li pro tio - sed ankaŭ pro sia mondhistoria graveco - ĉiukaze meritas komplezon. Nuntempe - tion povas neniu kontesti - ne ekzistas granda Aleksandro. Iuj ja scias murdi; ankaŭ ne mankas lerteco, per lanco trans la festenotablo trafi la amikon; kaj por multaj uloj Macedonio estas tro malvasta - tiom ke ili malbenas Filipon, la patron - sed neniu, neniu kapablas gvidi al Hindio. Jam tiutempe la hindiaj pordegoj estis neatingeblaj, sed ilia direkto estis indikata per la reĝa glavo. Hodiaŭ la pordegoj estas disportitaj tute aliien kaj pli malproksimen kaj pli alten; neniu montras la direkton; multaj tenas glavojn, sed nur por gestumi per ili; kaj la rigardo, kiu emas ilin sekvi, konfuziĝas.

Eble pro tio estas pli bone, kiel faris Bucefalo, enprofundiĝi en la leĝolibrojn. Libera, kun la flankoj nepremataj de la rajdistaj kruroj, ĉe trankvila lampo, malproksime de la aleksandrobatalo, li legadas kaj turnas la foliojn ne niaj malnovaj libroj.



kopirajto pri la traduko © 1996


reen al Kafko